Hər kəsi heyran qoyan şəklin görünməyən üzü – REPORTAJ + FOTO/VİDEO

Sosial şəbəkələrdə paylaşılan bir fotonun xalqı qısa zamanda bir yerə toplayacağını bəlkə də heç kim düşünməzdi. Lakin, onlar bunu bacardı. Söhbət hər səhər sübh tezdən küçələri süpürən və bir gün fotoqraf Nuran Məmmədovun kamerasına tuş gələrək insanların diqqətini özünə çəkən ana ilə balaca qızı Ayandan gedir.

(Fotonun müəllifi Nuran Məmmədovdur)

Foto sosial şəbəkədə yayılan andan hər kəs onları axtarır və əllərindən gəldiyincə onlara yardım etmək istəyir. Oxu.Az-ın əməkdaşları gündəm olan fotonun qəhrəmanları ilə həmsöhbət olub.

Şövkət Əliyeva 1987-ci ildə Şamaxı rayonu Şəhriyar qəsəbəsində anadan olub. Ailəsi cəmi 4 il təhsil almasına şərait yaradıb və daha sonra ailə qurmağa sövq edib. Uzun illərdir, daha dəqiq desək, 10 yaşından Bakıda olduğunu deyən Şövkət bir ilə yaxındır ki, Səbail rayonu ərazisində küçələri süpürməklə çörək pulu qazanır.

Bir dəqiqə belə anasının yanından ayrılmayan Ayan anasını nə qədər çox sevdiyini ifadə etməyə söz tapa bilmirdi. Övladı anaya, ananın da övlada bu qədər bağlayan isə sevgi ilə yanaşı, həyatın gətirdiyi zamansız çətinliklərdir.

Heç bir sosial yardım almadığını deyən ananın sözlərinə görə, başqa gəlir yeri olmadığı üçün qızı ilə bərabər bu əziyyətli işə qatlaşır:

“Həyat yoldaşımla boşandıqdan sonra qızımla tək yaşayırıq. Hər gün səhər saat 5-ə qalmışdan oyanırıq. Hətta qızım məndən də tez oyanır. Bu gün geyinəcəyi paltarları özü seçir, hazırlaşır əlimdən tutur ki, gedək işə. Hər gün mənimlə səhər çıxır, axşam saat 7-8 arası evə qayıdırıq. Mən küçələri süpürürəm, qızım isə zibilləri yığır. Nə qədər deyirəm ki, “əl vurma”, “sən sadəcə yanımda dayan”, xeyri yoxdur. Deyir ki, “ana, sən əziyyət çəkirsən, mən də səninlə birlikdə əziyyət çəkəcəm”. Bu həyatda mənə kömək olan bircə bu qızımdı”. 

Şövkət Əliyeva deyir ki, kirayədə qalmamaq üçün qızı ilə özü üçün kiçik ev düzəltmək istəyib, amma ona da gücü çatmayıb:

“Boş bir ərazi tapmışdım. Uçuq-sökük divarları var idi. Qapı yox, pəncərə yox. Qapısına adyal, pəncərəsinə yastıqlar qoyurdum ki, külək gəlməsin. Qışı da, yayı da eyni yerdə qızımla qucaqlaşıb yatırdıq. Yanımızda bina söküləndə daşların palçığını təmizləyib arabaya yığıb həyətə daşıyırdım. Qonşudan nisyə sement, tikinti üçün bir-iki şey alıb divar hördüm. Belə-belə ev tikdim, amma yağış yağanda su içində qalırdıq. Əlimdən gələn o idi, onu da etdim”.

---

Məlumat oxu.az saytından götürülmüşdür.